براساس نتایج مطالعه‌ای که روز دوشنبه در مجله Nature Medicine منتشر شد به نظر می‌رسد سیلوسایبین یا «قارچ‌ جادویی» مغز را به هم مرتبط‌تر می‌سازند و سرنخ‌هایی درباره این که چرا ترکیب روان گردان سیلوسایبین در گذشته اثرات ضدافسردگی را از خود نشان داده ارائه می‌دهند.

سیلوسایبین یک ماده طبیعی است که در بیش از ۲۰۰ گونه قارچ وجود دارد. این ماده می‌تواند باعث تغییر در ادراک، توهم و سرخوشی شود و اثرات آن تا ۶ ساعت به طول بیانجامد.

برخی معتقدند اگر در مصرف این نوع از قارچ‌ها جانب اعتدال رعایت شود کاملا ایمن هستند و به نظر نمی‌رسد که اعتیادآور باشند.

با این وجود، افراد ممکن است پس از هضم و جذب آن به اصطلاح «سفر‌های بد» یا حملات پانیک (حمله حاد شدید اضطراب همراه با احساس مرگ قریب‌الوقوع) را تجربه کنند. در حالی که دارو‌های ضد افسردگی رایج به آرامی اثر می‌کنند به نظر می‌رسد مزایای سیلوسایبین تنها پس از مصرف چند دوز آغاز می‌شود. هم چنین، به نظر می‌رسد سیلوسایبین مزایای بلند مدت‌تری را ارائه می‌دهد. این نتیجه مطالعه‌ای است که توسط گروهی تحت هدایت «رابین کارهارت هریس» روانشناس و عصب‌شناس بریتانیایی انجام شده است. او در سال ۲۰۱۶ میلادی گفته بود: «تجربه با یکی از این دارو‌ها می‌تواند یکی از عمیق‌ترین تجربه‌های کل زندگی شما باشد».

مطالعه‌ای که نتیجه آن روز دوشنبه منتشر شد تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی (fmri) بیماران مبتلا به افسردگی را از دو کارآزمایی بالینی مستقل قبلی با استفاده از درمان با سیلوسایبین مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. به عبارت ساده fMRI یک اسکن مغزی است که در آن می‌توان نواحی فعال مغز را روی صفحه رایانه مشاهده کرد.

این مطالعه نشان داد در بیمارانی که تحت درمان با سیلوسایبین برای افسردگی قرار می‌گیرند به نظر می‌رسد که نواحی مغز بیش از زمان پیش از درمان به هم مرتبط هستند. این بدان معناست که بخش‌هایی از مغز که پیش‌تر ارتباط محدودی در مناطق جدا شده از خود نشان داده بودند بیش‌تر با مناطق دیگر مرتبط شدند.

یکی از راه‌های درک این موضوع می‌تواند این باشد که مغز را یک شهر بزرگ و ارتباطات را به عنوان ترافیک در نظر بگیرید. در افراد مبتلا به افسردگی، به نظر می‌رسد برخی از مناطق یا شبکه‌های مغز دارای ارتباطات مجزای بیش از حد زیادی هستند و مانند ترافیک بیش از حد در یک محله انباشته شده اند. این بدان معنی است که ترافیک بین محله‌ها جریان ندارد بلکه در یک منطقه کوچک باقی می‌ماند گویی هیچ جاده‌ای وجود ندارد که آن را به سایر نقاط شهر متصل سازد.

پژوهشگران می‌گویند که پس از مصرف سیلوسایبین ترافیک شهری ذهنی این بیماران بین محله‌ها جریان پیدا کرد و روان شد و ترافیک در کل شهر مغز پراکنده شد.

«ماتیاس لیختی» پروفسور فارماکولوژی بالینی در بیمارستان دانشگاه بازل در سوئیس می‌گوید: «ارتباط عملکردی افزایش یافته می‌تواند با تقویت انعطاف‌پذیری ذهنی و آرامش عاطفی توصیف شده مطابقت داشته باشد». اگرچه هنوز به طور کامل درک نشده است که سیلوسایبین چگونه کار می‌کند نتایج این مطالعه مهم به نظر می‌رسد، زیرا به توضیح اینکه چرا ممکن است برای بیماران مبتلا به افسردگی مفید باشد کمک می‌کند. هم چنین، این مطالعه نشان می‌دهد که این ایده رایج که قارچ‌های سیلوسایبین «مغز شما را مجددا می‌چرخانند» می‌تواند تا حدودی حقیقت داشته باشد و طبق مطالعه «کارهارت هریس» اثرات ضد افسردگی سیلوسایبین ناشی از «رشد جهانی در یکپارچگی شبکه‌های مغزی» است.

در آلمان یک کارآزمایی فاز ۲ (در این مرحله دارو یا شیوه درمانی تجربی برای گروه بزرگ‌تری از افراد مثلا ۱۰۰ تا ۳۰۰ نفر تجویز می‌شود) در حال انجام است که ۱۴۴ بیمار مبتلا به افسردگی اساسی مقاوم به درمان را شامل می‌شود و در حال بررسی اثرات سیلوسایبین در مقایسه با دارو‌های دیگر بر روی آنان است.

اگرچه شواهد فعلی هنوز محدود به آزمایش‌های بالینی کوچک هستند، اما نتایج مربوط به فواید، ایمنی و کارایی سیلوسایبین در درمان افسردگی و سایر اختلالات روانی امیدوار کننده به نظر می‌رسند.